کد مطلب:106770 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
[صفحه 465] (روزگار بدنها را فرسوده و آرزوها را تازه می گرداند و مرگ را نزدیك و خواهشهای دل را دور می سازد هر كه بر زمانه چیره گشت، به رنج افتاد، و هر كه بر روزگار دست نیافت، گرفتار سخنی شد). فرسوده كردن بدنها، همان آماده ساختن آنست برای فتور و تباهی، با گذشت زمان، و در اثر آنچه از گرما و سرما و دشواریهای مربوط ب زمان كه توسط ایام و فصول بر تن آدمی وارد می شود. و این كه روزگار آرزوها را تازه می گرداند در اثر فریبی است كه از زنده بودن و تندرستی، انسان حاصل می شود، و بیشتر اشخاص سالخورده در معرض آنند چرا كه طول عمر و تجربه هایی كه از نیازمندی و بی چیزی دارند آنان را می فریبد و بر جمع مال حریصشان می كند و سبب آرزوهای دراز آنها برای تحصیل دنیا می گردد. و نزدیك ساختن مرگ نظر به فرسودن بدنها و دور و دراز كردن آرزوها با توجه به نزدیك ساختن مرگ است. و هر كه بر زمانه چیره گشت، یعنی با تباه كردن عمر و به كار بردن آن در راه متاع دنیا، به رنج می افتد و با جمع آوری و اندوختن مال دنیا دچار بدبختی می گردد، و هر كس روزگار را از دست داد، در راه به دست آوردن دنیا رنج برد ولی با از بین رفتن آن گرفتار بدبختی شد. امام (ع) در د و جمله ی اول سجع متوازن، و در دو جمله وسط سجع مطرف، و در دو جمله ی آخر سجع متوازی، را رعایت كرده است.
صفحه 465.